Boekbespreking: Miek Zwamborn en Hannah Stowe ontdekten de verhalen achter de golven
Wij delen zoute tranen en de zilte smaak van bloed met de zee, toch spelen oceanen nauwelijks een rol in ons bewustzijn. We denken alleen aan de zee voorzover zij nut heeft of last veroorzaakt. Dat de zee een thuis vormt voor ontelbare levensvormen waarvan we de meeste niets eens kennen, en dat de zee in belangrijke mate het klimaat stuurt en leven op aarde mogelijk maakt – het komt niet in ons op. Laat staan dat we ons kunnen voorstellen dat de zee denkt. De wetenschap en de kerk leren ons dat de zee geen levend wezen is, schrijft Arjen Mulder in een essay over getijden en wieren. De zee observerend krijgt hij sterk de indruk dat er veel meer gebeurt dan pas- sief op en neer deinen. Hier wordt gedacht!
Hoe te luisteren naar de zee? Hoe maakt een mens zich een plek eigen? In twee fascinerende, totaal verschillende boeken onderzoeken schrijfsters Miek Zwamborn en Hannah Stowe deze vragen. Lees de bespreking van ‘Move Like Water’ en ‘Onderling: Langs de kustlijn van Mull’ in De Groene Amsterdammer.