NRC artikel (26-8-2022 / pdf) over onze roekeloze omgang met oceanen is de moeite waar. Maar er schort iets aan de manier waarop het probleem is geformuleerd. De volle zee is van niemand en dat zou de kern van het probleem vormen. Want iedereen kan straffeloos afval dumpen op volle zee en de zee leeg vissen zonder repercussies. Maar ja, de zee is natuurlijk niet van ons mensen. De zee is van zichzelf. En het werkelijke probleem is dan ook dat wij het belang daarvan (zelfbeschikkingsrecht van de zee) niet erkennen, laat staan waarderen. Een akkoord over internationale bescherming van oceanen is zeker nuttig en nodig, maar als de zee niet wordt geraadpleegd blijft het behelpen. Voorstel: niet langer óver de zee praten maar mét. Dat kan op vele manieren, een daarvan is de zee een bestuurszetel toewijzen in organisaties en overheidsorganen. De zoöp is zo’n organisatievorm (de eerste zoöp is Het Nieuwe Instituut, Rotterdam), nu nog een zee-zoöp! Daar gaan we het komende jaar mee aan de slag met het project ‘Solliciteren bij de Noordzee’. Stay tuned.
Foto. NRC / Getty Images